W dniu 3 czerwca 2015 r. spotkałem się z wybitnym reżyserem młodego pokolenia Panem Janem Komasą. Spotkanie było możliwie, dzięki Pani Aleksandrze charyzmatycznej agentki Pana Jana ze studia „Point of You”, które mieści się na Warszawskim Czerniakowie. Tu od razu „zapaliły mi się lampki kontrolne” w głowie, gdyż to miejsce jest bardzo szczególne dla dziejów Powstania Warszawskiego. W tej dzielnicy toczyły się najcięższe walki, w których wyróżniło się Zgrupowania AK „Radosław”, którego członkiem był płk. Edmund Baranowski, którego miałam honor poznać i porozmawiać.

Studio ma pewien urok, gdyż jest „schowane” od głównej ulicy i jest pełne zieleni. Panuje w nim świetna atmosfera pracy, która jest od razu wyczuwalna dla osoby „z zewnątrz”. Na spotkanie z samym reżyserem musiałem troszeczkę poczekać, gdyż tego dnia został nadany mu Srebrny Krzyż Zasługi przez jeszcze urzędującego Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego.

Po przybyciu do studia byłem jedną z pierwszych osób, która złożyła gratulacje i trzymała w rękach rzeczony order. Jest to znaczące wyróżnienie, gdyż takie odznaczenie w służbach mundurowych można otrzymać po co najmniej 15 latach służby  ze znaczącymi osiągnięciami.

Pan Jan jest energicznym człowiekiem pełnym pasji, dzięki czemu od razu złapaliśmy wspólny język. Wspomnieliśmy też o tym, jak w dzieciństwie wzorowaliśmy się na „Sensacjach XX wieku” Bogusława Wołoszańskiego.

Jeszcze  w trakcie oczekiwania Pani Aleksandra zadbała, aby spotkanie było w pełni satysfakcjonujące i udostępniła mi wstępny konspekt roboczy „Miasta 44”, w którego lekturę mogłem się zgłębić. Czułem się fantastycznie, że spotkało mnie takie wyróżnienie, za co serdecznie Pani Aleksandrze dziękuję.

W działalnościach  doszliśmy do wniosku, skoro Powstańcy potrafili dać skuteczny opór niemieckiemu okupantowi, to i my też potrafimy osiągnąć cele, które będą z powodzeniem służyły lokalnej, czy ogólno-krajowej społeczności, a następnie nowym generacjom. Wbrew pozorom nakręcić taki film jest arcy ciężko, gdyż ostatni świadkowie tamtych wydarzeń zarówno walczący, jak i cywile już odchodzą, więc kolejne projekcie będą coraz trudniejsze do wykonania. Jest to niezmiernie ważne, aby w miarę obiektywnie przedstawić koleje tamtego wydarzenia.

Wspomniałem, że byłem pod wrażeniem „Lektora”, w którym znalazłem uniwersalizm i chciałbym go znaleźć w polskim filmie. Stwierdzam, że to Panu Janowi się udało! Nie jest sztuką wrzucić masę wysoko budżetowych efektów specjalnych. Współczesny widz co raz mniej rozumie realia pola walki, gdyż dzięki wszelkiej Opatrzności nie m Ado tej pory konfliktu zbrojnego na terytorium RP, pomimo niestabilnej sytuacji wschodnio- południowego sąsiada Ukrainy.

W polu walki nie przygrywa „Sabatom” i nie ma doniosłych krzyków w trakcie umierania „Za Ojczyznę!”. Jest to niewiarygodny ból, cierpienie oraz rozpacz ale i honor oraz męstwo w obliczu beznadziejności sytuacji. Trzeba pamiętać,, że film ukazuje emocje młodych ludzi, A nie jest dokumentem, choć opinie żyjących Powstańców wskazują, że jest on najbardziej zbliżony do realiów tamtych czasów. Udało osiągnąć się ten uniwersalizm „nie skręcając w prawo czy lewo”.

Po tym spotkaniu wyszedłem jako odmieniony człowiek. Pełen nowych nadziei i wysokiej motywacji, że warto ciężko pracować nie tylko na sukces własny, ale na pielęgnowaniu naszej tożsamości narodowej, która się rozmywa w dobie globalizacji, ale o tym już w innym artykule….

W imieniu Persido i AK Podlasie składam podziękowania za wszelką pomoc dla:

Daniel Wolszczak